Ik krijg vaak vragen over de wijnkaart. Over de opbouw, de invulling en waarom ik voor bepaalde wijnen heb gekozen. Soms heb ik een duidelijk antwoord, maar soms zou ik het liefste zeggen; “geen idee, omdat het lekker was” of ‘omdat het verhaal zo goed is”
Dat wil niet zeggen dat ik er niet over heb nagedacht, maar dat ik niet iedere beslissing heb afgewogen tegen alle voorgaande beslissingen.
In sommige restaurants krijg je een hele bijbel op tafel, en dan niet alleen het oude testament, nee beide testamenten in één kaft. Ik kan er zelfs als sommelier soms een beetje onzeker van worden. Bij ons is dat niet het geval. Onze wijnkaart is gevormd door het Ron Gastrobar-concept; niet meer dan een paar ingrediënten op een bord, mét een ster*, maar zónder poespas
Ook de wijnkaart is zo opgebouwd; een kleine 20 witte wijnen en eenzelfde aantal rode wijnen per fles, met een in paar steekwoorden wat de gast kan verwachten aan smaak en belevingen. Simpel, begrijpelijk en goed. Landen, streken en prijzen lopen door elkaar heen, omdat de smaak leidend is: van lichte naar zware wijnen.
Daarnaast staan er op de wijnkaart een tiental witte en een tiental rode wijnen per glas die een breed scala vormen aan kleinere smaakbelevingen, net als alle kleine gerechtjes op de dinerkaart.
Onze wijnkaart is geen bijbel, maar wel zeker het lezen waard en belangrijker nog; voor iedereen begrijpelijk.
